Powitania

Różne sposoby witania się na świecie.

 Dla nas oczywiste witanie odbywa się przez podanie ręki. Jednak odwiedzając różne zakątki świata możemy spotkać się z wieloma rytuałami powitań. Warto poznać sposoby witania się w kraju, do którego się wybieramy, by nie popełnić gafy. Oto niektóre z nich:

  • zetknięcie się zaciśniętymi pięściami, czyli popularny „żółwik” jest obecnie jednym z najbardziej rozpowszechnionych sposobów witania się. Ten popularny gest rozprzestrzenił się ze Stanów Zjednoczonych, a swój rodowód sięga lat 40-tych i wywodzi się z subkultur gangów motocyklowych;
  • we Francji popularnym sposobem powitania jest całowanie się w policzki. Francuzi mają zwyczaj witania się przez dwa całusy;
  • Hindusi przy powitaniu wypowiadając słowo „Namaste” jednocześnie wykonują gest polegający na jednoczesnym złączeniu dłoni z placami skierowanych ku górze na wysokości klatki piersiowej,
  • u Beduinów, ale też u mieszkańców Emiratów Arabskich w gronie przyjaciół w dobrym tonie na powitanie jest zetknięcie się nosami;
  • zbliżenie i zetknięcie się nosami oraz czołami jest tradycyjnym powitaniem maoryskim (wg wierzeń osoby witane wymieniają się częścią duszy);
  • uniesienie brwi z jednoczesnym kontaktem wzrokowym przy powitaniu jest u Mikronezyjczyków oznaką akceptacji obecności drugiej osoby;
  • w Malezji przyjętym gestem na powitanie jest powolne i delikatne zbliżenie otwartych dłoni;
  • silnym uściskiem (ściskając wzajemnie przedramiona) osoby powitają się w Mongolii
  • na wyspie Tuwalu przy powitaniu zostaniemy dobrze obwąchani;
  • na Filipinach, gdy młoda osoba wita się ze starszą, zwyczajowo klęka lub schyla się, by następnie przycisnąć kostki zewnętrznej strony dłoni seniora do własnego czoła;
  • Tajowie mają swoje „Wai”, czyli nie tylko sam ukłon, ale też wykonanie gestu dłońmi polegającego na złączeniu dłoni na piersi, by w miarę wykonywania ukłonu przesuwać je ku górze aż do dotknięcia kciukami własnej brody;
  • Masajowie witają swoich nowych gości w bram wioski tańcem, ustawiając się w kręgu i rytmicznie podskakując (kto wyżej ten lepiej wita gości);
  • na Grenlandii możemy zostać przywitani specyficznym rodzajem pocałunku zwanym „kunik”, czyli przez zbliżenie ust do policzka i powolnym dmuchnięciu ciepłego powietrza na policzek;
  • w krajach arabskich możemy zostać powitani przez osobę, która położy prawą rękę na sercu, następnie czoła, by unieść ją nad głowę. Wymówi przy tym formułę powitalną „salem alejkum” oznaczającą „pokój z tobą” (należy odpowiedzieć alejkum masalama);
  • w Ameryki Łacińskiej (gł. Meksyk) jak też w krajach śródziemnomorskich (Hiszpania, Włochy) przy powitaniu może wyrażać się żywiołowość w postaci poklepywania się czy obejmowania się, jednak nie należy całować się z mężczyznami na powitanie
  • w Japonii obowiązkowym rytuałem przywitania biznesowego jest – prócz odpowiednio głębokiego ukłonu, wyrażającego szacunek – przekazanie wizytówki trzymanej w obu rękach drukiem w stronę osoby witanej;
  • przedstawiciele ludów Shona w południowej części Afryki witają się ze sobą klaskając (jest to też oznaka ich przynależności do ludów Shona);
  • Zambijczycy mogą się z nami przywitać przez ściśnięcie kciuków przy podaniu dłoni. Gest ten poprzedza ciche klaśnięcie, co oznacza ukazanie swoich przyjaznych zamiarów;
  • tradycyjne tybetańskie powitanie polega na wysunięciu lekko języka, czym sygnalizujemy, iż nie jest on czarny i nie jesteśmy reinkarnacją bezlitosnego, tybetańskiego króla żyjącego w IX wieku;
  • wygrażaniem pięściami na powitanie, jakby sobie grożono przy jednoczesnym wykrzykiwaniu „wooshay” jest zwyczajem wśród osób z plemienia Kanouri z Nigerii.

Add a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *