Etykieta w negocjacjach – o czym nie mówić? Azja, Australia i Oceania

Specyfika negocjacji w Azji

To już trzecia część naszej podróży w arkana negocjacji, czyli o czym nie warto mówić i jakich tematów nie poruszać w Azji oraz Australii i Oceanii. Kraje Azji typu Iran, Arabia Saudyjska, Kuwejt, Izrael zostaną przedstawione w jednym z następnych artykułów.

W negocjacjach – niezależnie od tego, w jakim kręgu kulturowym się odbywają – należy przestrzegać podstawowych zasad savoir-vivre’u. Szczególnie jest to ważne w krajach azjatyckich, które są zaliczane do kręgu krajów o kulturze ceremonialnej. Etykieta powitania, wymiany wizytówek czy wzajemny szacunek są tu bardzo cenione. Właśnie o szacunku powinniśmy bezwzględnie pamiętać przy prowadzeniu rozmów z przedstawicielami Azji.

Podczas negocjacji czy innych rozmów zawodowych nie należy poruszać tematów związanych z bieżącą polityką oraz spraw bardzo osobistych. Natomiast specyfiką niektórych krajów azjatyckich jest nieporuszanie zagadnień związanych z jakością dróg lokalnych.

Kraje Azjatyckie [1]

W rozmowie z Chińczykami niewskazane jest podejmowanie tematów dotyczących praw człowieka czy sytuacji Tybetu. Powstrzymujemy się też od krytykowania ustroju panującego w Chinach, a o Tajwanie mówmy jako Prowincja Tajwan. Mowiąc o pandemii, nie nazywajmy wirusa SARS Cov2 „wirusem chińskim”.

Z Filipińczykami unikamy rozmów dotyczących sytuacji politycznej i społecznej na Filipinach oraz korupcji.

W Indiach nie rozmawiajmy o Pakistanie, jak i w Pakistanie o Indiach. Nie krytykujemy też systemu kastowego, ani też nie poruszamy tematów ubóstwa. Za to w Pakistanie unikamy rozmów o Izraelu i Żydach. Nie żartujemy też na tematy płci oraz nie określajmy muzułmanów mahometanami. Pamiętajmy, że Indie pod względem narodowościowym i religijnym są jednym z najbardziej zróżnicowanych krajów w Świecie.

Indonezja jest jednym z tych krajów, gdzie unika się krytykowania dróg. Poza tym nie porusza się tematów związanych z biurokracją, roli płci, pomocy zagranicznej oraz braku zapisów praw człowieka.

Z Japończykami w złym tonie będzie poruszanie kwestii związanych z II wojną światową, a także karierą, cenami i życiem osobistym. Obywatele Kraju Kwitnącej Wiśni z zasady są powściągliwi w rozmowach.

W Korei Południowej nie łączymy historii Korei z jakimkolwiek innym państwem w regionie, szczególnie z Japonią.

Malezyjczycy nie lubią rozmawiać o jakości dróg w Malezji, biurokracji, polityce oraz tematach związanych z płcią. Nie należy też porównywać standardów życia z Zachodem.

Singapurczycy unikają tematów o biurokracji, polityce i tematach związanych z seksem.

Z Lankijczykami, czyli obywatelami Sri Lanki nie poruszamy tematów związanych ze sporami etnicznymi Syngalezów z Tamilami, stosunków z Indiami oraz systemu kastowego.

W Tajlandii nieakceptowalne jest krytykowanie rodziny królewskiej. Unikamy też (jak i w wielu innych krajach) krytycznych sądów dotyczących miejscowej polityki oraz religii.

Z Turkami unikamy tematów politycznych związanych z Turcją. Nie poruszamy kwestii Cypru ani kwestii ormiańskiej. Traktowanie Turcji jako części Bliskiego Wschodu będzie dla Turków obraźliwe.

W Uzbekistanie nie porównujemy Kazachów z Uzbekami. Unikajmy też tematów związanych z przestrzeganiem praw człowieka.

Australia i Oceania

O złożoności krajów i narodów zamieszkujących Australię i Oceanię niech świadczy fakt, że w tym rejonie funkcjonuje 14 państw, fragmenty 4 kolejnych państw oraz 21 terytoriów. Największe państwo to Australia, a najmniejsze Nearu. [2]

Z Australijczykami unikamy tematów traktowania imigrantów i Aborygenów. W trakcie negocjacji nie podejmujemy tematów życia osobistego. Natomiast w Nowej Zelandii nie poruszamy kwestii rasowych, w tym traktowania Maorysów. Nie mylmy i nie porównujmy też Australijczyków z Nowozelandczykami.

Ciekawostkowo. Na terytorium Papui-Nowej Gwinei – kraju Oceanii – sytuacja dla nas Europejczyków jest bardzo skomplikowana. W stosunkach prywatnych Papuasi nie negocjują, tylko rozwiązują konflikty siłą, często bójkami a nawet zabójstwami. W relacjach biznesowych jest inaczej, choć nie warto wchodzić na grząskie tematy, na przykład nie znając układów plemiennych chwalić czy ganić niektóre plemiona.

I na podsumowanie

Kwestia międzykulturowości w etykiecie negocjacyjnej jest bardzo szeroka. Dotknęliśmy tylko jednej z wielu sfer, czyli jakich tematów unikać. Jednak mamy jeszcze zachowania niewerbalne, ceremonialność – tak istotną w krajach Azji, sposoby witania się, wymiany wizytówek, wręczanie

Przypisy:

[1] Więcej o nazwach krajów azjatyckich  i mieszkańcach: http://www.etykietaorganizacji.pl/panstwa-i-narody/nazwy-panstw-i-ich-mieszkancy-azja/

[2] Więcej o państwach i narodach zamieszkujących Australię i Oceanię przeczytasz w: http://www.etykietaorganizacji.pl/panstwa-i-narody/nazwy-panstw-i-ich-mieszkancy-australia-i-oceania/

źródła:

Wojciech F. Szymczak, Etykieta w biznesie i administracji publicznej z elementami protokołu dyplomatycznego, rozdział 7 Etykieta w negocjacjach, Warszawa 2018 (dodruk 2019)